Önüm, arkam, sağım, solum; Hüzün!

ey hüzün!
saklanma çık karşıma suçlu değilsin.
dokun ne olur dokun yüreğim incinsin.
bir daha asla sensizliğe yummam gözümü
dokun çoraklaşmış bedenime can gelsin.
ne zaman aklıma düşsen devrilir dağlar
kanadı kırılır minik kuşların
çoşkun bir nehirde boğulur sevdam.
ne zaman aklıma düşsen bulanır zihnim
uyuşur parmak uçlarım titrer ellerim
ve vurulur şakağından son kalan hülyam.


ey hüzün!
işte tülû etti görünmez yüzün.
gezerken sevdanın tepelerinde avare
bir çığ oldu yanan dünyama o serin sesin.
meğer mutluluk yaramaz bir çocuk imiş
atlı karıncalara binip atta gitmiş
yüzümü görmedi bir kere bile
ama buğulu camlara resmimi çizmiş.
gah kazanan bendim gah kaybedendim
tek kişilik bu oyunda kendimi yendim
üzülme ne olur o şemsî yüzünü asma.
İşte birkez daha ben ebelendim